Maandag 25 mei 2009: Eduardo (88), zanger, evangelist en ex-KNILLer

Eduardo is een fenomeen. Hij zingt evergreens, country en gospels, hij heeft een enerverend verleden als KNIL-man en hij is ook nog eens evangelist.

Waar haalt hij de tijd vandaan? Deze middagvertelde hij over zijn bijzondere leven. Hij werkt artiest die de mensen vermaakt en als evangelist die de mensen inspireert en waarschuwt.

Speciaal voor ons zong hij Lente-romantiek.

Het was een bewogen gesprek. Eduardo had veel te zeggen en sprak razendsnel. Over de ondergang van de wereld (2012), kansen op genade, zijn spaarplan en zijn politieke partij waarmee hij straks de verkiezingen in wil.

Op de foto praten we nog even na. Ook over zijn gezondheid, die broos is. Maar zijn wil is ijzersterk.

Donderdag 28 mei 2009: Leo van Maarsseveen (84), schrijver en JES-demonstrant

Op aandringen van zijn kinderen begon Leo van Maarsseveen wat herinneringen op te schrijven.

Die groeiden uit tot een boek dat deze zomer verscheen: Pukul Terus, blijven vechten, met als ondertitel: Het levensverhaal van een gewone Indische jongen

Daar klopte natuurlijk niks van.

Leo is een uitzonderlijke jongen uit Batavia, die nog altijd vol overtuiging demonsteert met de Stichting Japanse Ereschulden (JES). Hij vertedet over zijn levensboek en over het belang van 'blijven vechten'. Ook gaf hij een demonstratie zelfverdediging. De foto hierboven is genomen voordat Leo zijn linkerhand razendsnel omhoog en opzij zwiept. Dan is de wurggreep verbroken. De tegenstandster raakt dan finaal de klus kwijt.

Helaas is Leo van Maarseveen gestopt met les geven toen hij 70 werd. Maar schrijven en vertellen doet hij gelukkig nog steeds.

Maandag 1 juni 2009: Hannie Kleinbos (78), Indisch kind van een NSB-vader

In haar boek Naast het gelijk (2006) vertelt ze over haar jeugd in Indië en waarom haar vader daar lid werd van de NSB. Zijn beslissing veroorzaakte een breuk in het gezin.

De vader werd herhaaldelijk geïnterneerd, Hannie bleef buiten het kamp. Vanwege de beladenheid van het onderwerp, geeft Hannie Kleinbos nooit interviews.

Speciaal voor de Eerste Generatie Show wilde Hannie Kleinbos vertellen over haar kindertijd, haar vader en wat er daarna gebeurde. De zaal zat bomvol, en niemand zei of vroeg iets.

Later kwamen vooral ouderen naar Hannie toe. "Mijn vader ook..." zei iemand.

Het was een levensverhaal dat ook bestaansrecht bezat, al was het nog altijd een beetje moeilijk om aan te horen en te vertellen. Mevrouw Kleinbos wilde niet op de foto.