Donderdag 25 mei 2006: "Ons Indisch verenigingsleven": Rosemarie Bernasco, V.V.G.V.-voorzitster (rechts) en (midden) de 94-jarige mevrouw Wil van Lingen-Heidemann

De 'Vereniging Voor Gerepatrieerden en Vrienden' is de oudste Indische vereniging van Nederland. Ze werd opgericht op 1 december 1950.

Nog altijd is de Vereniging bloeiende: veel ouderen uit de eerste generatie zijn trouw lid gebleven, terwijl ook de tweede generatie de weg wist te vinden. De V.V.G.V. heeft Indische en Hollandse leden, maar is en blijft een Indische vereniging.

Activiteiten? Soosmiddagen, dagtochten en minstends vier grote feesten per jaar. Ook heeft de V.V.G.V. een eigen Nieuwsbrief.

Rosemarie Bernasco is pas herkozen tot voorzitster. Ze is trots op haar vereniging die al meer dan een halve eeuw bloeit en ze vertelt over de ontwikkelingen in het Indische verenigingsleven. Met haar verscheen V.V.G.V.-lid Wil van Lingen in de Eerste Generatie Show. Wie kan er zo ver terugkijken? Een sprankelende persoonlijkheid, met een heldere blik op verleden, heden en toekomst.

Zaterdag 27 mei 2006: "Herinneringen doorgeven, waarom?": (van links naar rechts) Tineke, G.J. en Dick van Lonkhuyzen

Drie kinderen uit één gezin, alledrie uit de Eerste Generatie, en elk van hen schrijft of vertelt over vroeger. Over Indië.

Waarom moet dat eigenlijk, die herinneringen doorgeven? Vroeger is voorbij, zeggen ze, dat moet je met rust kunnen laten. Anderen vinden dat het verleden altijd doorwerkt op het heden. En hoe moet dat met Indië?

Wie zal zeggen wat Indië is geweest? Hoe het was voor de oorlog begon? Hoe de geuren van het land waren, de mensen, al die bevolkingsgroepen, hoe er gekeken werd naar de kleur van je huid? Het eten dat daar anders smaakte, de avonden, de mandikamer, alles groot en klein dat Indië was, iemand moet het vertellen, zodat de anderen het ook kunnen weten.

Herinneringen doorgeven is een manier om Indië te bewaren. Twee van de drie kinderen schreven hun herinneringen op. De derde, journalist G.J. vertelt liever maar gaf wel de gouden tip voor wie schrijven wil: "Begin met één herinnering, doet er niet toe wat. Dan komt de tweede vanzelf, en zo gaat het verder. Gewoon beginnen.

Maandag 29 mei 2006: "Angklungclub Pringgo": Maria en Lino Zimmerman, Jane de Groot

Hoera, de Angklungclub Pringgo jubileert! In 2006 bestaat ze vijf jaar en dat is een felicitatie waard. En een gesprek met de oprichtster ervan: Maria Zimmerman, haar echtgenoot Lino en de onmisbare rechterhand Jane de Groot.

Het motto van de angklungclub geeft de sfeer meteen weer:

"Samen op een plezierige wijze muziek maken. En als we ons plezier kunnen uitdragen naar anderen, is dat dubbel plezier!"

Die anderen zijn het publiek, of ook kinderen en kleinkinderen. Want samen met anderen organiseert de angklungclub workshops, waarin de muziektechnieken doorgegeven worden. Een mooie Indische traditie, waar Maria Zimmerman warm voor loopt. Zelf heeft ze ook'geërfd", immers. Haar club is vernoemd naar mevrouw Pringgoadisoerjo.

Muziek, veel plezier en het doorgeven van de heerlijke anglung, daarover ging het in deze Eerste Generatie Show. Let op die naam: Angklungclub Pringgo!

Woensdag 31 mei 2006: "Liefde van Indië naar Holland": Frans en Bena Donse

Iedereen verlangt ernaar, maar weinigen kennen het geheim ervan: liefde. De Eerste Generatie Show ontvangt met vreugde het stralende meer-dan-gouden-echtpaar Frans en Bena Donse.

Meer dan? Ja! Ze zijn 56 jaar getrouwd en nog altijd verliefd en gelukkig. Beiden geboren in Batavia, naar Nederland gekomen en uiteindelijk hier gebleven.

Een bijzondere liefde moet dat zijn, die oorlog en Bersiap overleeft, die veel gezien heeft en toch in het goede bleef geloven. Hoe kan dat? Wat houdt hen samen?

Frans en Bena vertelden over hun bijzondere leven, over hun vereniging "ROKI" en over liefde die veel overwonnen heeft. Het geheim ervan is verbijsterend eenvoudig: naar elkaar blijven luisteren, echt luisteren!

Zaterdag 3 juni 2006: "Recepten van mijn moeder": Wim en Willy Iken-Bacas

Zij kookt, hij eet. Maar zijn moeder had een echt Indisch kookschrift, en de hare niet. Zij kreeg het en schrijft er nu haar eigen recepten bij. Samen delen ze een huis met een beroemde keuken en een grote vriendenkring die hen koestert. Heeft dat misschien te maken met de eetfuiven die ze organiseren?

Koken, eten, recepten en adresjes (waar koopt u de lekkerste pasteitjes?), daar kan het echtpaar Iken-Bacas uren over praten. Recepten en verhalen horen bij elkaar. Zeker als het over het Snoeppaleis in Bandoeng gaat. Of over de Gateau Africaine, en waarom dat nergens te koop is. Over respect voor voedsel, dat soms met de rottan bijgebracht werd. En over leren koken, hoe dat moet en kan. Van een boek? Nee.

De vraag waar het in deze Eerste Generatie Show ook om ging: kun je Indisch leren koken uit een kookboek? Of is een oudere generatie daarbij onontbeerlijk? Hoe het vroeger smaakte... is dat het echte? Eigenlijk wel, vond de zaal...

Maandag 5 juni 2006: "Voor altijd Bandoeng!": Rita Smelzeisen en Tom de Groot

Op een dag nam mevrouw Smelzeisen een besluit om een vereniging op te richten. En de gevolgen daarvan zijn tot op de dag van vandaag merkbaar, want de B.S.V. (Bandoengers Samen Vooruit) is de grootste reünievereniging van Nederland.

De B.S.V. groeide razendsnel. Na de eerste keren moest er al uitgekeken worden naar een zaal, zo groot was het aantal aanmeldingen. Ook niet-Bandoengers die van de sfeer hadden gehoord, wilden komen. Tegenwoordig komen de mensen zelfs uit Amerika naar de reuniedag, om daar temidden van zo'n zeshonderd anderen te dansen, muziek te maken, herinneringen op te halen, foto's te bekijken en het enorm gezellig te hebben.

Dat gebeurt allemaal dankzij het werk van Rita Smelzeisen en enkele anderen. Zonder een cent subsidie besteedt ze vele uren aan de organisatie. Vanwaar de liefde voor dit werk? Wat zijn de ups and downs? En ook: wat is de taak van de B.S.V. voor volgende Indische generaties? De Eerste Generatie Show ontving een boeiende spraakzame persoonlijkheid! Bandoeng-ganger Tom de Groot van (vrijwel) het eerst uur kon over haar werk meepraten, en deed dat met verve.